Na Zanzibarze są trzy rodzaje piwa. Serangeti, Safari, Kilimandżaro. Nie jestem smakoszem piwa ale wszystkie w/w na zimno smakują doskonale. W innej wersji, niż schłodzone są mniej smaczne, co jest bardzo delikatnym opisem ich ciepłego stanu.  Woda. Pod prysznicem  mamy wodę słoną. Podobno mieszkańcy mają za darmo. Za słodką muszą płacić i dostarczana jest cysternami. Piejemy butelkowaną, ale w takich upałach 1,5 litra jest jak kropla w oceanie. Studzi pragnienie tylko na kilka chwil. Zresztą nie lubię wody niegazowanej a o gazowaną jest bardzo trudno i jak jest to jej cena przewyższa cenę Coca Coli, Sprite itp.  Pierwszy dzień spędzamy na plaży, krótki spacer. Jestem obolały. Poranne leki przeciwbólowe pomogły mi funkcjonować w miarę normalnie.  Nie jest źle. Chodzę, uśmiecham się, cieszę,  z faktu że żyję i jestem w tak pięknym miejscu. Siadamy w barze po przeciwnej stronie od wejścia na plażę niż „Polski bar” ze spróchniałymi schodami.  Pijemy  piwo Kilimandżaro. Słodkawy smak nie przypada mi do gustu. Fotografuje w zasadzie wszystko i wszystkich dookoła. Dżoane z Samuelem. Jego niesamowity strój robi na mnie wrażenie. Jak młody człowiek może być tak ortodoksyjny w przestrzeganiu zasad panujących w plemieniu, które jest setki kilometrów stąd.