Fotografia od zarania powstania budowała refleksję o kondycji ludzkiej i relacji człowieka z rzeczywistością, poprzez obraz ciała. Prace prezentowane na tej stronie skupiają się na ciele jako symbolu wartości i nośniku jaźni. W czarno-białych pracach strumień światła rozjaśnia ciemność i bezceremonialnie, niemal brutalnie przecina materię. Jest nią ciało żywotne i naturalne, bez retuszu, jak i z retuszem, ukazane bez monumentalnej pompy czy erotycznej obsesji. Staram się wykorzystać siłę kontrastu. W mojej fotografii ciało wylania się na chwilkę, odsłaniając się tylko fragmentarycznie. Staje się rozbłyskiem w warstwie metaforycznej; w ten sposób odnoszę się do segmentowego postrzegania rzeczywistości. W iluminacjach światło nabiera też cech symbolicznego rozpoznania rzeczy. Jest olśnieniem, które uruchamia proces kontemplacji innego ciała. Momentem, kiedy odkrywamy i uświadamiamy sobie coś ważnego dla natury życia I jego tajemnicy. Jednocześnie prace wchodzą w intelektualny dyskurs na poziomie emocjonalnej wrażliwości odbioru obrazu ciała w chwili gdy przestają być jego dokumentalnym wizerunkiem. Pozostawiam pole dla wyobraźni odbiorcy i własnej interpretacji.