Mogłoby się wydawać, że nie ma nic bardziej oczywistego w historii sztuki niż portret, i że każdy bez problemu może takie dzieło opisać.
Wielu osobom może się wydawać, że sztuka stworzenia portretu to łatwe zadanie.
Wizerunek kobiety lub mężczyzny, ukazanych pojedynczo, we dwójkę lub w nieco większym gronie.
Postaci na portretach mogą występować samodzielnie, ale także w towarzystwie.
Ze względu na przeznaczenie i funkcję dzieła możemy podzielić portret na:
A. oficjalny (reprezentacyjny) – często zwany też dworskim, który służył gloryfikacji władcy czy innych ważnych postaci z wyższych klas społecznych i często był eksponowany publicznie
B. prywatny – malowany na potrzeby własne portretowanego lub jego rodziny; często, gdy portretowani są np. małżonkowie lub członkowie rodziny a ich bliskość jest w dziele w jakiś sposób podkreślona, np. trzymają się za ręce, obejmują, mówimy o portrecie intymnym.
Co jest fajne w fotografii portretowej?
Wg mojej oceny prace portretowe przeżywają odrodzenie. Fotografia portretowa znajduje wiele zastosowań. Zdjęcia portretowe zdobią domowe album, stają się dekoracją na ścianie, a nawet posłużyć do celów biznesowych, reklamowych.
Na pewno się powtarzam, ale portrety fotograficzne, nie tylko fotograficzne, to praca dwóch stron.
Człowiek jest najczęstszym tematem fotograficznych ujęć. Każdy fotograf, niezależnie od tego, czy zajmuje się fotografią hobbystycznie czy profesjonalnie, stanie przed wyzwaniem sfotografowania drugiej osoby. Ludzka twarz, wiecznie ulegająca zmianom mimika, ciało, postawa – wszystko pozostaje różnorodne i plastyczne. Sprawia to, że fotografia portretowa może okazać się trudna. Szczególnie dla osób początkujących. Gra światłem i kompozycją oraz zaprezentowanie modela w kreatywny i interesujący sposób wymaga wiedzy i wyobraźni. Jednak czy to aby wszystko, na co należy zwracać uwagę podczas tworzenia portretów?
